Wanneer is ‘het’ nou eindelijk eens klaar?
Je bent een bewust mens, je weet wat je thema’s zijn, waar je valkuilen liggen. Je bent al een aantal jaar flink met jezelf aan het werk. Je probeert bewuster te zijn van je eigen gedrag in relatie tot je partner, je vrienden, je familie en je collega’s. Dat gaat vaak goed, je merkt dat je meer energie overhoudt voor leuke dingen en dat je oude leefstijl en gedragingen je minder in de weg zitten dan voorheen.
En toch, toch vraag je je af hoe je er voor kunt zorgen dat je je bewust blijft van je gevoelige plekken en hoe sterk te blijven staan op de momenten dat het pittig dreigt te worden?
Denk aan de spannende momenten op werk, in je relatie, in contact met vrienden en familie. Je doet je best om het anders te doen dan je gewend bent, anders te reageren dan je deed, anders te benaderen en anders benaderbaar te zijn.
En dan toch, in een split second, gebeurt er weer dát wat er altijd gebeurt, zeg je toch dát wat je altijd zei, doe je toch dát wat je altijd deed! Gevolg; je baalt als een stekker van je zogenaamde onvermogen.
Waarom doe ik het nou weer? Waarom niet anders zoals ik met mezelf had afgesproken? Wanneer is het nou eindelijk eens klaar?
Ontspan…Het oude thema laat zich niet 1,2,3 veranderen. Het is al jaren deel van jou, ergens rond je zesde levensjaar lag dat vast (en je ouders hebben daar flink aan meegewerkt om juist dat je thema te laten zijn, overigens met alle liefde en beste bedoelingen).
Waar het om gaat is dat je niet je thema’s overboord gooit, want dat lukt waarschijnlijk toch niet. Wat wel kan lukken is je thema’s op een andere manier bekijken, er op een andere manier mee om gaan, ze op een andere manier benaderen en vooral; jezelf een andere manier van reageren gunnen als een oud thema opspeelt.
Het doel is dus niet om al die thema’s overboord te gooien om zo tot zogenaamde verlichting te komen, nee, waar het om gaat is jezelf een andere manier van kijken en handelen gunnen. Het heft in eigen handen nemen en als het ware je reactie op je oude thema herschrijven.
Het gaat dus niet om de schuld bij je ouders te leggen of bij welke opvoeder dan ook, want die valt op enig moment niks meer te verwijten. Het gaat ook niet om jezelf te straffen als je ‘het weer eens liet gebeuren’.
Waar het om gaat is dat je jezelf de tijd en ruimte geeft om te accepteren dat verandering tijd, toewijding en inspanning kost. Waar het om gaat is dat je met mildheid naar jezelf kijkt en jezelf steeds weer een nieuwe kans gunt, een nieuwe kans om te veranderen, al is het maar 1 millimeter, elke millimeter is er 1.
Zie wat je al beter kunt, zie waar je vandaan komt en kijk naar jezelf met zachte ogen. Laat het oordeel maar lekker thuis daar waar het hoort. Het hoort niet bij jou, het oordeel was van een ander…(waarschijnlijk van diezelfde opvoeder).
Jij bent op weg naar het vormen van je eigen mening, het oordeel daar te laten waar het vandaan komt. Je bent bezig met volwassen worden, met loskomen van je ouders en van de patronen die je beperkten.
Je bent op weg naar vrij denken, op eigen benen staan, naar vrij worden en vrij blijven. Je bent op weg naar je-zelf.
Daar horen vallen en opstaan bij, je neus stoten en balen dat het mis ging, om vervolgens vooruit te blijven kijken, je doel scherp voor ogen te houden en met mildheid de volgende stappen te zetten. Recht zo die gaat, op weg naar wie je diep van binnen eigenlijk al lang bent.
Beetje sturing nodig? Klik dan hier
Als je wilt, volg me dan op LinkedIn