Single Blog

In oktober van dit jaar is het 44 jaar geleden dat ik werd geboren in het ouderlijk huis aan Bosstraat 2 in Ohé en Laak; een klein dorpje gelegen midden in de Maasplassen, in het smalste stukje Limburg, tussen Duitsland en België ingeklemd. Beide landen op een steenworp afstand; je kan er bij wijze van spreken heen lopen.

Ik begaf me regelmatig in beide landen, het avontuur van de grens oversteken en in een ander land zijn trok me toen al.

In België de Maas oversteken bij Maaseik voor een knapperige Luikse wafel op de markt als mijn oma in een verwenmijnkleinkind-bui was en in Echterbos de grens oversteken naar Heinsberg in Duitsland, elke zondag vaste prik; mijn pa ging tanken want de benzine was daar goedkoper en op de terugweg haalden we witte harde broodjes bij de Duitse bakker, want die waren ‘t lekkerst.

Je waant je in dit stukje Limburg in het centum van een gebied dat ongelooflijk centraal ligt.

Luik, Keulen, Brussel, Antwerpen, Maaseik, Eindhoven, Maastricht, Roermond en Sittard liggen binnen handbereik. Dat zie ik nu, vroeger ervoer ik het anders.

Dan kon ik aan de Maas zitten en mijmerde ik over hoe het zou zijn in die grote steden die verderop langs de Maas lagen, ver weg van dit dorp, weg uit dit ‘gat’. Ver, verder, verst weg van alle obstakels die mijn leven toen tot een zwaar en soms zwart leven maakte. Dan zat ik aan de oever van de Maas en probeerde ik de connectie te voelen met de zee via het Maaswater; alleen een (Maas)plas water zonder eindeloze horizon kon me toen niet bekoren. Met de kano kon ik de rivier op en af en de verschillende baggergaten in peddelden, maar dat was ‘t, dat wat ik verlangde aan weidsheid, ruimte, frisse lucht kon ik niet voelen van binnen omdat ik van binnen teveel zwaarte met me mee droeg waar ik toen nog geen weet van had.

Ik dacht als adolescent dat het allemaal aan mij lag, ik de foute was, ik moest veranderen, ik me aan moest passen, ik normaal moest doen, het beklemmende Katholieke ‘ de waarheid’ was, de pesters ‘gelijk’ hadden en ik ook maar gewoon moest doen alsof er niks aan de hand was.

Allemaal gedachten die ik mezelf oplegde vanwege de omstandigheden. Al die vragen bleven lange tijd onbeantwoord. Als klein kind gooide ik flessenpost met regelmaat in de Maas, een antwoord heb ik overigens nooit ontvangen. Maar de drang naar contact met de wereld buiten het dorp zat er al vroeg in. 

Als jongmens die in de pubertijd terecht kwam was mijn focus op de randstad; dáár gebeurde het! Door allerlei gebeurtenissen en mijn drang naar zelfontdekking en ontplooien sloeg ik mijn nog vochtige vleugels uit naar Rotterdam, Amsterdam…om zo (zelfs via Aruba) in Den Haag uit te komen, een prachtige stad aan de zee. De zee gaf en geeft en gevoel van vrijheid. Eindelijk was ik weg uit dat verstikkende Limburg.

Maar je kan de hele wereld over reizen; je neemt jezelf en wat in je is overal mee naar toe.

De reis naar volwassenheid was begonnen. Via vele landen, persoonlijke trajecten, therapie, zoektochten, opleidingen en trainingen kwam ik uit waar ik nu sta. 

Nu ben ik 44 en keer ik steeds liever en vaker terug naar Limburg, de Maas en zijn weidse akkers, maisvelden en vergezichten over Maas en uiterwaarden. Wat vroeger leek op een saaie, dode en uitgestorven bedoening ( feitelijk een innerlijke staat die ik projecteerde op de omgeving waar ik me in bevond) ervaar ik nu als een prachtige, weidse, levendige en vruchtbare omgeving (hopelijk ook een projectie van de innerlijke staat waar ik me nu in bevind). Een omgeving die naast een variëteit aan (water)vogels, planten, bloemen en dieren zo veel meer biedt dan ik als kind kon waarderen en als ‘niet interessant’ bestempelde.

Boomgaarden met kersen, peren en appels waar we zo nu en dan eens lekker uit gingen jatten; wat een avontuur was dat. Hutten bouwen tussen de immense groenstroken en bossages. Bermen en akkerranden vol met veldbloemen zover je ogen reikten. 

Wat ik nu kan zien is dat mijn thuissituatie ook heel voedend en vormend was; heel liefdevol en vol vrijheid, intens en bepalend voor het vak dat ik nu beoefen.

Dat het helend en gezond is voor een mens de weg naar huis weer te maken op enig moment is een gegeven….zelfs al is er sprake van nog zoveel leed, verdriet of gedoe.

Of het nou zwaarte, oorlog, misbruik, depressiviteit of onthechting is wat mensen al dan niet tekent voor het leven; het is systemisch gezien vaak goed en helend voor een mens om terug te keren.

Het heeft, hoe lastig en pijnlijk soms ook, een helende werking op een mens om terug te keren, maar je keert natuurlijk niet zomaar terug.

Ik keerde ook niet zomaar weer terug naar waar ik geboren was, er was immers reden om er weg te willen, om te vluchten naar een gevoel van vrijheid, om te zoeken naar antwoorden, om los te kunnen komen uit thema’s die elke familie heeft, om weg te gaan van een mentaliteit die deze provincie kenmerkt, om uit te kunnen zoeken wie ik ben zonder familie en gezin van herkomst, om te achterhalen wat ik wél en niet met me mee wil dragen de rest van mijn leven.

Ieder kind wil op enig moment loskomen van thuis, zich losmaken uit de bekende omgeving en op zoek naar voeding en inzicht, naar ontplooiing en zelfkennis. 

Die zoektocht begon op mijn 21e met mijn vertrek naar de Antillen waar ik een jaar woonde op Aruba. De liefde haalde me terug naar Nederland. Deze lieverd maakte mijn leven een stuk mooier en zachter, was er altijd voor me en hielp me waar mogelijk. Maar de innerlijke strijd kun je alleen zelf slechten. De Echte Zoektocht begon 8 jaar later, na een periode van depressiviteit, gedoe, gepieker, automatische piloot en zwaarte. Ik kwam terecht op een voedende plek die me de eerste antwoorden opleverde; bij Phoenix-opleidingen.

“Op weg naar je vader”

Dat waren de eerste, bijna gevleugelde woorden die Sander Reinalda tegen me uitsprak in de allereerst bijeenkomst van de allereerste dag van het eerste jaar van de 3-jarige. Toen dacht ik; écht niet! en nu snap ik zooooo goed wat hij bedoelde. In de afgelopen jaren waren er de workshops van Piet Weisfelt en zijn lieve vrouw Marry, die de opening naar vrijheid en liefde als het ware openbaarden aan mij; ze lieten me door hun Liefdeswerk contact maken met mijn binnenste, met mijn kracht, met mijn zelf, met mijn mooiste en liefste kanten, met mijn donkerste en zwartste kanten, waardoor zich de weg naar de toekomst nog meer opende en er een oceaan aan mogelijkheden, kansen, inzichten en vooral liefde zich openbaarde, een liefde voor het leven, voor mijn leven, voor mijn complete zijn en voor de mensen die mij zo dierbaar zijn.

Om jezelf te leren kennen en weten wie je bent, heb je je ouders te leren kennen en te weten waar je vandaan komt.

Nu realiseer ik me steeds meer hoe trots ik ben op waar ik vandaan kom. Hoe trots ik ben dat ik (in mijn geval) een Limburger ben. Hoe trots ik ben dat ik mezelf de weg ver weg van huis gegund heb, om te kunnen ontdekken wie ik voel wie ik ben. Hoe trots ik ben dat ik de weg gegaan ben die ik had te gaan.

Hoe trots ik ben dat ik ben geboren uit de ouders waar ik in liefde door ben verwekt.

Zo trots op mijn vader en zijn zelfstandigheid en doorzettingsvermogen, trots op mijn moeder en haar kracht en loyaliteit. Dat ik trots ben dat ik van ‘de Laak’ ben, dat ik trots ben dat ik een Maaskind ben, dat ik trots ben dat ik ben opgegroeid in het gezin waar ik thuis hoor, dat ik trots ben dat ik de grote broer ben van mijn broer(tje), dat ik trots ben dat ik ben opgegroeid in het smalste stukje Nederland, dat ik trots ben dat ik de leermeesters tegen ben gekomen die me op mijn pad hebben ondersteund en de weg hebben gewezen. Want alleen had ik hier niet zo stevig gestaan, maar ík ben het wel diegene die het heeft geflikt.

Trots op het feit dat ik nu volop geniet van het leven, volop JA zeg tegen het leven, zin heb in het leven met al zijn obstakels, mogelijkheden, kuilen en heuvels, dalen en immense bergen! 

En dan ben ik dus een weekje in deze prachtige streek om in deze zomerperiode te logeren in mijn ouderlijk huis, begeef ik mij op de plekken waar ik als kind me begaf en zie ik de schoonheid, zie ik de immense kracht van de natuur die mij als kind troostte, en voel ik de helende werking die deze plek heeft, die deze streek heeft.

Ontmoet ik vrienden ‘van vroeger’ die nu nog steeds in mijn leven zijn ook al kijken we elkaar maar een a twee keer per jaar in de ogen, we zien elkaar nog steeds.

Geniet ik volop van de oudheid in steden zoals Sittard, Maastricht en Maaseik. Ik voel me gezegend dat ik hier op mocht groeien, dat dit mijn thuis was en is. Dan slaap ik op nog geen drie meter afstand in een kamertje naast de kamer waar ik 44 jaar geleden op deze wereld kwam en voel ik een immense golf van ontroering en vertedering. Stroomt mijn hart via mijn ogen over en huil ik tranen van geluk en vruchtbaarheid! 

De cirkel is meer dan rond; en ik heb nog een heel leven voor me. 

Dat wat vroeger als een gevangenis kon voelen voelt nu als een zee van mogelijkheden, als een vloed van liefde die door me heen stroomt in een opwaartse beweging die geen eb lijkt te kennen maar enkel omhoog vloedt. Het voelt als vrijheid want dat is hoe ik me van binnen voel. Je bent immers zo vrij als je je voelt zo zegt de Boeddha, daarvoor hoef ik nu niet meer naar de andere kant van de wereld te reizen om dat te voelen, maar enkel te kijken naar wie ik ben, waar ik ben, hoe ik er ben gekomen en het belangrijkste: waar ik vandaan kom! Letterlijk en figuurlijk vandaan kom. Mijn naam is Bastiaan Baeten, ik kom uit Ohé en Laak in Limburg. 

Hoe trots ben jij op de plek waar je vandaag komt? Hoe trots ben jij op je gezin van herkomst?

Hoe trots ben jij op jouw verhaal? Hoe blij ben jij met jouw plek in jouw gezin? Hoe gelukkig leef jij je leven? Hoe blij maakt jouw geschiedenis jou? Voel je je vrij of voel je je gevangen in jouw eigen verhaal? Meer weten en benieuwd naar hoe je jouw kijk op jouw leven kan herzien en herschrijven, klik dan hier. Want je hebt altijd een keuze hoe je op jouw leven terug wilt kijken en jouw toekomst in wilt richten.

Wat mensen zeggen over Bastiaan zijn werkwijze;

(anoniem) “Elke fase in het leven kent zijn uitdagingen en roept gevoelens uit het verleden op. Voor mij is dit het sterven van een ouder op jonge leeftijd. Deze traumatische ervaring komt terug in elke levensfase op een andere manier. Het begrijpen van deze gevoelens en emoties hebben mij enorm geholpen om te begrijpen wie ik ben en wat mij drijft. Het begrijpen van het kind zijn en de gevolgen van mijn jeugd zorgen voor een beter begrip van mijn huidige zijn. Dankzij de coaching heb ik nu meer vrijheid om mezelf verder te verkennen. Het accepteren dat voortgang ook plezierig dient te zijn om voldoening te hebben in het leven geeft me meer waardering voor waar ik op dit moment sta. Daarnaast heeft het gezorgd voor meer bewustheid van mijn omgeving en het tijdigere herkennen van conflicten die voorkomen hadden kunnen worden door assertiever te zijn of juist eerder afstand te nemen. De coaching heeft me nieuwe inzichten gegeven en via de opdrachten tot de conclusie gekomen een aantal elementen in mijn leven te veranderen om ruimte te geven voor vrijer leven. Het ‘moeten’ dat in het verleden een overlevingsstrategie was te vervangen voor een vrijer bestaan waar ruimte is voor meer bewustheid en levensvreugde. Belangrijk voor mij is sporten, lezen en vrije tijd creëren om even niks te ‘moeten’. Bastiaan heeft me enorm geholpen met het ophalen van de kind herinneringen, ze te begrijpen en erna te plaatsen. ‘Van iets heel droevigs kan iets heel moois ontstaan. In mijn geval was het niet het sterven van mijn vader, maar de gezinsopstelling erna dat inzicht geeft in het huidige leven.’ Door de sessies heb ik beter inzicht in mijn zijn en wat de energie geeft om het beste uit het leven te halen.

(Carla)” De positiviteit van Bastiaan en zijn open houding hebben voor mij veel goeds gedaan. Hij heeft mij het vertrouwen gegeven in mijzelf. Door het doorvragen heb ik een andere kant van mezelf leren kennen. Je liet me dingen inzien die ik ver weg gestopt had en waar ik nu eindelijk vrede mee kon sluiten of aan kon werken.”

(Stephane) “Ik heb een aantal mooie mijlpaal-momenten gehad in mijn leven. Met Bastiaan heb ik, een jaar geleden, zo’n moment gehad en ik voel grote dankbaarheid ervoor. In een sessie hebben wij een oefening gedaan waarin ik een groot jeugdverdriet opnieuw kon beleven en opvullen. Ik ben onder de indruk van de kracht en effectiviteit van deze oefening! Een jaar later kan ik zeggen dat het definitief opgelost is! Ik beveel Bastiaan van harte aan omdat ik zijn benadering bijzonder vind. Ik was eerder bij een psycholoog geweest. Maar dat hielp niet. Ik had het gevoel dat hij mij op afstand hield en een standaard recept van zijn studie probeerde toe te passen. Met Bas was het radicaal anders. Nadat ik mijn probleem had uitgelegd, werd hij rustig en ging er kort over nadenken. Het leek alsof hij ging voelen wat hij kon doen. Hij zocht en legde een verbinding met mij. Dat was niet alleen fijn maar uiteindelijk ook heel doeltreffend. ‘ Wat ik goed aan hem vind is dat hij een breed scala aan technieken beheerst. Door zich te verbinden met de klant kan hij de juiste gebruiken om echte resultaten te bereiken.’ 

(Jacobien) “Ik durf weer te vertrouwen op mijn eigen kracht (wat trouwens een prima kracht blijkt te zijn). Ik heb geleerd dat doordat ik mijzelf waardeer, anderen mij ook waarderen en ik zichtbaarder ben. Door deze bewustwording kan ik mijzelf steeds weer herpakken als het even tegenzit. Ook kan ik mijn grenzen duidelijker aangeven. Het waren intensieve, soms best confronterende sessies waarin Bastiaan mij in mijn eigen spiegel liet kijken en mij daardoor kon laten voelen wat mijn oude patroon met mij deed. Het was leerzaam en waardevol.”