Thuis; de zoektocht van geadopteerde mensenkinderen.
De film Lion, die gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, raakte me diep.
Het thema adoptie heeft mijn aandacht, ook vanwege de mensen die ik ontmoet die kinderloos zijn en/of geadopteerd hebben/zijn.
Systemisch gezien speelt er veel bij adoptiekinderen. Wat is mijn plek, waar hoor ik thuis, wie kiest er voor mij, wie ben ik, waar kom ik vandaan? Allemaal vragen waar ze graag antwoord op willen.
Nu kan je er een mening hebben over; adoptie ja of nee, maar daar gaat deze blog niet om, ieder mag zijn eigen geluk en keuzes nastreven.
Wat ik wel belangrijk vind om bij stil te staan is, wat me ook in deze film weer zo raakte;
Iedereen wil uiteindelijk weten waar hij vandaan komt, uit wie hij is voortgekomen en door wie hij is gemaakt.
Ben je dan alleen gemaakt door je biologische ouders? Gemaakt misschien wel, maar gevormd wordt je zeker ook door je adoptieouders.
Van de geadopteerden die ik ben tegen gekomen door de jaren heen, struggelen velen met dezelfde vraag; Waarom ben ik ‘zomaar’ weg gegeven en wat betekent dat voor mij en voor mijn plek in deze wereld? Verdien ik die wel?
Kan ik mij thuis voelen in een omgeving die niet de omgeving is waar ik ben ontstaan en ter wereld ben gekomen?
Gevoelens van verlatenheid, hechtingsproblematiek en een zwak vertrouwen om echt te mogen zijn om wie ze zijn houdt veel van de geadopteerden bezig.
Velen zijn dankbaar voor de kansen die ze hebben gekregen in het kansrijke Nederland en tegelijkertijd huilt hun hart om een pijn die niet te vatten en te begrijpen is door mensen die opgroeien daar waar ze geboren zijn, opgevoed door de mensen waar ze uit geboren zijn.
Hoe belangrijk het is om in contact te zijn met je biologische ouders, of op zijn minst de moeite gedaan te hebben om naar ze te gaan zoeken, ook al vind je ze uiteindelijk niet, is van essentieel en wezenlijk belang.
Door jou zie ik wie ik ben en in jou zie ik mijzelf. Door jou te vinden kan ik mezelf vinden en vind ik rust.
De film Lion, over het waargebeurde verhaal van Saroo Brierley, speelt zich af in India. De film maakt dit op een hele mooie, pijnlijke en heldere manier duidelijk. Hij komt, door stom toeval, in Bombay terecht, ver weg van zijn geboortedorp. Hij is een jaar of 5 en dwaalt een tijd rond op zoek naar zijn broer, die hem uit het oog was verloren. Na enige tijd komt hij in een tehuis terecht en daar blijft hij tot hij wordt geselecteerd om naar Australië te gaan naar zijn nieuwe ouders. Zo liefdevol opgevangen door zijn adoptieouders in Australië , gaat hij op enig moment door een diep dal en voelt dat hij alleen nog maar 1 taak op zich wil nemen; op zoek naar waar hij vandaan komt.
Door uren en uren te zoeken via Google Earth, met enkel een aantal vage beelden die hij zich kan herinneren en geholpen door het toeval gebeurt het onverwachtte.
De film gaat ook over kracht en doorzettingsvermogen, over een innerlijke drive en hoe de ene persoon in een soortgelijke situatie wel de kracht kan vinden en de ander (zijn adoptiebroer) het geluk en de kracht simpelweg niet kan vinden. Hij gaat over hoe het lot een wending aan ieders leven geeft waar we als mens, als ouders van onze kinderen, geen enkele invloed over hebben.
De film gaat over schuld en onschuld, en dat er eigenlijk geen schuld bestaat als er niet met opzet dingen verkeerd zijn gegaan. Het moest blijkbaar zo zijn, hoe pijnlijk het lot ook was.
Na lang zoeken en de reis naar huis, heeft hij ineens een vader, twee moeders, een adoptiebroer én een zusje.
Hij heeft thuis gevonden. De leeuw is thuis.
Heb je hulp nodig bij vragen die bij jou spelen? klik dan hier.