Je vader leren kennen is jezelf kennen.
Een prachtig boek dat vertelt over de rol van de vader en het belang van een voorbeeld voor een jongen, die hij nodig heeft om zich geliefd te voelen, gezien te voelen, is het boek Afwezige vaders, verloren zonen van Guy Corneau. Een vader is een man die een zoon laat zien hoe een jongen een man kan worden, hij leert hem hoe een man te zijn, zodat de zoon een stevige basis creëert om vanuit daar zijn mannelijkheid en kracht in de wereld te zetten, zijn leven voluit te leven en volledig in contact te staan met zijn potentie en zijn kwaliteiten.
Nu zou je denken dat die zoon vanaf zijn geboorte tot zijn 18e levensjaar 24-7 met pappa moet zijn om goed terecht te komen, maar dat is gelukkig niet waar.
Ik realiseer me steeds meer als mens en ook als coach door te werken met mannen, dat het belangrijkste voor een kind is te weten dat hij in liefde is gemaakt, in liefde is geboren en in liefde wordt ontvangen. Door omstandigheden kan het zijn dat vader op enig moment op een zijspoor komt te staan, als het ware afgeschreven wordt of uitgerangeerd is. Als ma en pa het om wat voor reden niet met met elkaar kunnen vinden, treedt er een verwijdering op die ten koste kan gaan van de band die vader en zoon hebben. De ene keer eindigt het in een vechtscheiding. In het meest gunstige geval gaan ouders in goed overleg uit elkaar en komen ze een 50%-50% regeling overeen. Wat het ook wordt; vader is minder beschikbaar voor zijn zoon. Als moeder haar eigen pijn met betrekking tot de relatie kan verwerken, legt dat meestal geen strobreed in de weg voor vader en zoon. Als mama boos is en boos blijft, heeft dit automatisch gevolgen voor de band tussen vader en zoon. Zoon voelt mee met mama, mama verschuift haar aandacht naar haar zoon, en met een beetje pech ligt de sleutel die de zoon de weg naar de mannelijkheid toont onder mamma’s kussen, zoals Robert Bly het uitlegt in Iron John en Ton van der Kroon het heel mooi symboliseert in zijn boek De terugkeer van de Koning. (Als jij als Prins je Gouden bal terug wilt, moet je de sleutel onder je moeders hoofdkussen vandaan durven halen die de kooi kan openen, pas dan word je een Koning.)
Een nieuw boek dat me in meerdere opzichten raakte is het boek van Trevor Noah; Born a crime. Als hij 13 is verliest hij het contact met zijn biologische vader Robert. Er volgen jaren van radiostilte tussen hem en zijn vader. Als hij 24 jaar oud is zegt zijn moeder: ‘you need to find your father’. Waarom, vraagt Trevor. ‘Because he is a part of you, and if you won’t find him, you wont find your self ‘.Trevor antwoord met te zeggen; ‘ i don’t need him for that, i know who i am’. Zijn moeder antwoord daarop; ‘ it’s not about knowing who you are. It’s about him knowing who you are, and you knowing who he is. Too many men grow up without their fathers, so they spend their lives with a false impression of who their father is and what a father should be. You need to find your father. You need to show him what you have become. You need to finish that story’. Wijze woorden van een sterke, wijze vrouw, een liefhebbende moeder.
Trevor heeft in mijn ogen geluk gehad met deze kijk van zijn moeder, die kijk vormt de inspiratie voor deze blog. Ze heeft hem een enorm kado gegeven door hem te stimuleren om het contact met zijn vader weer op te zoeken. Trevor heeft zich, door zijn pa op te zoeken, gerealiseerd dat wat er ook gebeurt in het leven van een zoon, de basis van gewild zijn, gewenst zijn, geliefd zijn, ook al is er afstand en er weinig tijd samen is of is geweest, kan wonderen doen voor een zoon in zijn zoektocht naar zijn eigenheid en volwassenheid.
Wibe Veenbaas zei ooit jaren geleden tegen mij zei op mijn vraag wat ik ‘in godsnaam’ bij mijn vader moest doen, (die toen ernstig ziek was en amper nog kon praten)wat ik dan moest zeggen of doen: ‘gewoon in stilte samen zijn, zoon zijn van je vader, en hem vader laten zijn van zijn zoon’. Wijze woorden van een wijze man, ze galmen nog regelmatig na in mijn hoofd. Wibe en de moeder van Trevor Noah voelen heel goed aan wat een zoon verder kan helpen.
Dat is in mijn ogen de essentie voor elke man die zijn vader mist: elkaar weer opzoeken, samen zijn en kijken en voelen vanaf waar je weer verder kunt. Zonder allerlei planmatige ideeën over hoe het zou kunnen gaan en moeten zijn, zonder allerlei wensen en eisen, maar enkel in het moment. Aanwezig en open voor elkaar. Of zoals Trevors vader Robert het na 10 jaar afwezigheid zegt: ‘You see? You’re getting to know me already’.
Moet je dan alles wat er gebeurd is zomaar vergeten en opzij zetten? Nee, zeker niet, ook daar mag ruimte voor zijn, daar moet zelfs ruimte voor gemaakt worden. En met een beetje geluk ontstaat die ruimte misschien zelfs wel in het contact met diezelfde vader.
Vraag jij jezelf af hoe jij jouw vader weer kunt opzoeken? Behoefte aan het opnieuw leren kennen van je vader? Neem dan nu contact op.