Ik bén, ik wíl, ik mág; de barrière.
Daar staat ze dan; na het zetten van belangrijke stappen in vorige sessies om te komen waar ze nu staat. Een oefening over je hart en passie volgen en blijven uit angst. Ze voelt een druk op de borst en wil kijken waar die vandaan komt. Ze wil graag durven zoeken naar een andere baan, de huidige baan beklemt haar en de stress en de druk die de onrust binnen het bedrijf met zich meebrengt worden haar teveel.
Het doet haar denken aan de situatie van een aantal jaar terug toen ze uitviel en ze voelt; dat nooit meer.
Haar lijf roept: ‘wegwezen!’. Maar ze is ook bang. Bang voor het nieuwe, bang om de vertrouwde omgeving los te laten, ook al is die omgeving niet meer de plek die het was, er is veel veranderd, ze voelt zich er niet meer veilig.
Een cirkel die haar doel in de toekomst representeert wordt door de begeleider neergelegd. Wat wil je graag voor de toekomst? vraagt de begeleider. ‘Ik wil gevoed worden en mijn kennis door kunnen geven’. Ze straalt als ze het zegt, ze voelt zich sterk en stevig.
Voeden en gevoed worden, mooie en kernachtige woorden die een groot verlangen vertegenwoordigen; zingeving.
‘Wat houdt je tegen? Een enorme barrière!’ zegt ze, ‘die drukt echt op mijn borst;’. We leggen die barrière neer in de vorm van een flinke steen. Ze voelt zich meteen wat lichter, de druk op haar borst is wat minder. Het raakt haar. ‘En waar gaat die barrière over? Ik wil wel stappen zetten maar mijn privé houdt me tegen. Als mijn salaris wegvalt of minder wordt, dan wiebelt het veel teveel…..en die onzekerheid is teveel voor ons nu’.
Daar staat ze nu; ze ziet haar doel en ook de barrière waar ze inmiddels ‘automatisch’ naast is gaan staan. ‘Hoe voelt het om naast de barrière te staan?’
Het verbaast haar dat het eigenlijk zo makkelijk en bijna als vanzelf gaat. Ze glimlacht en ontspant.
‘Ik mag nastreven wat ik na wil streven, hoef me voor niemand in te houden. Ik kom eraan’, zegt ze tegen het doel; ‘ik ben onderweg, ik heb alleen nog even wat tijd nodig’….en is zich bewijst van de barrière die nu naast haar staat en niet meer tussen haar en haar doel in.
‘Ik weet dat je er bent, maar durf nu wel langs je heen te kijken’, zegt ze tegen haar barrière.
‘Ik ben wie ik ben en daar ben ik trots op’.
En zo staat ze daar, kijkend naar haar doel, voelend en wetende dat de barrière niet 1,2,3 weg zal zijn, maar wel veel minder bepalend is als voorheen. De druk op de borst is stukken minder, er is weer ruimte om te ademen….en ze realiseert zich; ‘Ik hoef hier nog niet weg, ik heb hier nog het een en ander te doen én door te geven’. ‘En die barrière? ‘ vraagt de begeleider ‘Dat is een prima bescherming die me wakker houdt en beschermt voor weer een uitval’. ‘Mooi, weggaan is niet altijd de oplossing voor wat er speelt’.
Benieuwd waar jouw lichamelijke ongemakken voor staan, waar ze vandaan komen en hoe je ze aandacht mag en kan geven? Klik dan hier voor het maken van een afspraak voor een 1 op 1 gesprek of wellicht een familieopstelling.