Single Blog

De bruid wordt over de drempel gedragen als het paar net is getrouwd. Een mooie symboliek; de krachtige sterke man daagt zijn zachte, mooi, lieve, kwetsbare vrouw over de drempel. ‘En ik draag je tot de dood ons scheidt’. En tegelijkertijd is het een beetje een ouderwetse symboliek.

Want wie draagt de man door zijn leven? 

Bovendien; vrouwen kunnen zichzelf heel goed dragen in deze tijd en willen lang niet altijd de zachte, mooie, lieve, kwetsbare vrouw zijn. Ze hebben lang gestreden om serieus genomen te worden en niet langer gezien te worden als enkel gecreëerd uit een rib uit het lijf van een man; en terecht. Die strijd moest gestreden, en is nog niet ten einde gezien de ongelijke verdeling man/vrouw in topfuncties en de hele #metoo affaire die gaande is. Vanwege al die ongelijke behandeling door de eeuwen heen hebben vrouwen vele plekken gecreëerd waar ze zich door gedragen kunnen voelen en waar ze veiligheid en elkaar op kunnen zoeken om op elkaar terug te vallen: vrouwen weten heel goed hoe elkaar in te zetten om elkaar tot steun te zijn. 

Zo hoeven daardoor niet perse terug te vallen op hun man, die meestal toch de verkeerde dingen zegt als een vrouw gezien wil worden in haar vrouwelijke behoeftes. Boeken vol zijn er over geschreven; mannen komen van Mars, vrouwen van Venus bijvoorbeeld. Dat we anders zijn is een gegeven; niemand is gelijk en we hebben allemaal vrouwelijke en mannelijke delen, kenmerken en overeenkomsten.

Waar het om gaat is dat we stoppen met verwachten dat de ander ons compleet maakt vanuit een gemis dat we voelen. 

Waar het om gaat is dat we stoppen met hopen en wachten dat de ander ons compleet maakt omdat er dan ruimte komt voor de liefde voor elkaar in plaats van verwachtingen hebben naar elkaar. 

Dus vraag ik mij af; hoe lang blijven mannen en vrouwen nog van elkaar verwachten dat de ander hem of haar compleet maakt? Is het niet beter om te focussen op hoe je als vrouw jezelf kan laten voeden door de vrouwen en hoe je als man je kan laten voeden door de mannen? En als je dan vervuld huiswaarts keert, na een meerdaagse training waarbij je in contact bent gekomen met de bron, kun je er in volle vrouwelijkheid of mannelijkheid veel meer zijn in het contact met en voor je partner. 

Voor vrouwen zijn er veel plekken waar ze zich kunnen opladen, voeden en begeleiden in hoe hun vrouwelijkheden ten volste te leven; yogascholen, mindfulness-trainingen, vrouwengroepen, vele instituten die hun vrouwelijkheid als kracht in leren zetten, zwangerschapstrainingen, ademhalingscursussen, opstellingendagen, de serieuzere week- en maandbladen, vele boeken die geschreven zijn door bevlogen mensen.

En wat is er dan voor mannen, waar kunnen mannen hun man-zijn leren ervaren en ontwikkelen? 

Gelukkig is er voor mannen ook behoorlijk wat gecreëerd om het gebrek aan voorbeeldfunctie en initiatie in het man-zijn vorm te geven. Want ook die mannen volgen, weliswaar in de minderheid, yogalessen, mindfulness-trainingen, sluiten zich aan bij mannengroepen om te leren en te ervaren over mannen en hun gebruiken, krachten, rituelen en behoeften en nemen deel aan zweethut-rituelen. Ze zoeken het in contact zijn met hun mannelijkheid daarnaast meer in contactsporten, vechtsporten, duursporten om daarna lekker even een biertje drinken aan de bar, hoe lekker verfrissend is dat na een paar uur flink bikkelen. Als mannen het al zoeken in de zachtere hoek, dan is daar mijns inziens minder openheid over en wordt niet in allerlei mannenbladen tentoon gespreid;

Een sixpack en biceps op de voorpagina van een mannenblad verkoopt denk ik beter dan een man in een lastige yogapose?  

Anyhow: het wordt steeds gebruikelijker dat mannen zich kunnen laten dragen door een groep met mannen; en dan bedoel ik niet enkel in een voetbalteam, als er gescoord is, op de schouders van het elftal. Daarmee wil ik niet zeggen dat dit geen voedende plek is voor mannen want dat is sporten in teamverband zeker wel. Het is wat jongetjes al doen als ze stoeien met elkaar; ze verkennen hun grenzen en die van de ander. Samen stoeien, samen sporten, het creëert een band en geeft kracht en saamhorigheid. Samen strijden voor de overwinning is in feite precies dat wat bijvoorbeeld de Indianen in de Amazone en de Haka-dansers in Nieuw Zeeland ook deden en doen. Het is exact wat mannen nodig hebben; een gevoel van eenheid creëren: we dragen elkaar, en we dragen jou, ook als je er effe geen vertrouwen meer in hebt en je alleen en eenzaam voelt. 

Mannen laten zich dus steeds meer dragen in een setting die vrouwen al langere tijd opzoeken.

Mannen in contact met mannen onder begeleiding van een bezield leider, die hen de riten en gebruiken, de rituelen en de kaders van het manzijn bijbrengt. 

Elkaars woorden aanhoren, elkaars tranen toelaten, elkaars diepste pijnen, verlangens en geheimen toevertrouwen. Elkaar dragen, met alles wat er op dat moment is. Mannengroepen* zijn te boeken bij de betere instellingen en instituten die weet hebben van mannenkracht en mannenzaken.

Dit dragen is precies dat wat mannen nodig hebben; waarvan ik hoop dat ze het in deze tijd, misschien wel meer dan ooit, zichzelf en andere kerels gunnen. Want als je je laat dragen en steunen door mannen die je dierbaar zijn, door mannen die je willen steunen, dan voedt dat als nooit tevoren. Zo leren mannen elkaar hoe man te zijn en hoe ze tot rust mogen komen, mogen thuiskomen in zichzelf.

Een vrouw kan een man nooit leren hoe man te zijn, daarvoor moet hij bij de mannen zijn. 

Het man-zijn komt tot volle bloei, de mannelijke kracht wordt aangewakkerd en kan meegenomen worden naar huis, waar de partner zich kan laten verrassen en laten voeden door een golf aan mannelijkheid, waar ook de partner graantjes van mee kan pikken, om zich een completer en gedragener mens te voelen. Zo vullen man en vrouw, man en man en vrouw en vrouw elkaar aan, vanuit een compleet zelf. 

Meer weten over mannelijkheid, manzijn en hoe je kracht te hervinden? Klik dan hier en neem gerust contact op.

* Phoenixopleidingen in Utrecht en De Schans in Opoeteren (B)