Het helen van je innerlijke kind; these broken wings.
Dit artikel is een weergave van een ervaring met een client. Met toestemming van haar mag deze post gepubliceerd.
Ze kende de afwijzing van haar vader zo goed. Al op jonge leeftijd was hij niet de man die ze graag had gewild; warm, teder, liefdevol. Papa bleek een kille afwezige man met een heftige geschiedenis waardoor hij er niet kon zij voor zijn dochter. Een strijdlustige band met veel afstand en gemis ontstond.
En zo werd er een leegte geboren in haar die ze haar hele leven mee zou dragen.
Ouders scheidden en zo kwam er nog meer afstand tussen haar en haar vader. Moeder overleed en het gemis werd sterker. Tegenwoordig is er contact, de leegte en het verlangen blijft even sterk.
Ook in het hier en nu wil ze graag krijgen wat ze toen niet kreeg, en elke keer weer is daar de teleurstelling van een papa die wellicht diep van binnen wel wil geven maar enkel in staat lijkt te zijn op zijn manier zijn liefde te tonen.
En dus zoekt ze het bij mannen, mannen waarvan ze weet dat ze niet goed voor haar zijn, maar die haar wel de kick geven waar de kriebel in haar borstgebied om vraagt. Een tijdelijke kick, een shotje aandacht, want het volgende moment blijkt ook deze man een vergissing. En ze weet dat ze weg moet wezen als er weer zo een man zich aandient, maar alsof ze bevriest blijft ze en laat ze gebeuren wat ze niet wil.
‘Weet je het verschil tussen intimiteit en seksualiteit? ‘ vraagt de begeleider aan haar. ’Ja, dat weet ik wel, maar ik vergis me nog vaak’. ‘Dat geloof ik graag’, beaamt de begeleider. ‘En daar maken mannen die dat verschil niet kennen handig gebruik van’. Ze knikt en kijkt naar de grond.
‘Hoe alleen heeft dat meisje van toen zich gevoeld?’ ‘Heel alleen’ fluistert ze, plukkend aan de zakdoek in haar handen. ‘Wat doet de vrouw van nu als ze zich alleen voelt?’ ‘Die laat zich verleiden door die mannen’. ‘Om zo de leegte op te vullen?’ Ze knikt ja en tranen wellen op. Ze voelt en ziet de link tussen pa, leegte en mannen. De begeleider stelt haar voor om een oefening over intimiteit te doen. Om zo met terugwerkende kracht dat kleine meisje te geven wat ze toen heeft moeten missen. ‘Zodat je straks weet wat te doen als er weer een man op de voordeur klopt waardoor je borstgebied weer begint te gloeien’.
Haar ogen lichten op! Ja, dat wil ik wel. Het moet anders. Het slachtoffer maakt plaats voor de strijdster. ‘Mooi, we kunnen aan het werk’.
En zo zitten ze klaar voor de oefening over intimiteit. Welk nummer past zo goed bij dat meisje van toen? vraagt de begeleider ‘Wow, dat weet ik niet hoor’. ‘Een liedje dat dat meisje van toen graag luisterde’. Na even aarzelen zegt ze; ‘Mr. Mister, These broken wings’.
En zo gaan ze de oefening in….de vrouw sluit haar ogen, legt haar hand op haar hart en haar buik, ze maakt contact met haar lijf via haar ademhaling, ze laat zich meenemen door de woorden van de begeleider…. ze zakt steeds dieper in haar lichaam en roept beelden op van de kleine meid die ze ooit was, en die nog steeds in haar schuilt….de begeleider plaats een kussen op haar buik en zwijgt, de muziek klinkt en dan gebeurt de rest vanzelf.
Een weerzien als nooit tevoren vindt plaats….op een hele diepe laag ontstaat er een intens voelbare rust die de ruimte vult.
Take these broken wings
And learn to fly again
And learn to live so free
When we hear the voices sing
The book of love will open up
And let us in
Take these broken wings
Ze was zo jong en snapte het al precies en dit lied was haar verhaal, toen al. De wijsheid van het innerlijke kind is iets waar weinig volwassenen nog bewust contact mee hebben, maar zij voelde het op dat moment kristalhelder.
Na het lied blijft ze zo nog een hele tijd zitten, na-sudderend en voelend van wat is getoond in haar binnenste, het kussen stevig omhelzend, als het ware weggezakt in zichzelf, één met de kleine. Tranen stromen vrijelijk, tranen van opluchting en ontroering.
Ze voelt en weet wat haar te doen staat.
Na een tijd nodigt de begeleid haar uit haar ogen te openen. ‘Maar voordat je je ogen opent; kijk nog een keer goed naar de kleine jij. Neem zo meteen goed afscheid. Beloof haar dat je haar weer op zult zoeken op de momenten dat je een kriebel in je borst voelt als er zich een dergelijke man aandient. Vertel haar dat je hebt gezien dat hij je geen nieuwe vleugels zal geven, die heb je enkel jezelf te geven. Pas dan kun je wegvliegen uit de situatie….weigeren, je omdraaien met de handen op je hart. Vlieg de rest van je leven tegemoet en laat achter wat was en niet meer goed voor je is’.
Dan opent ze rustig haar ogen…..ze glimlacht; ‘het is zo stil in mij, ik kan dit zélf’ zegt ze. Haar ogen schitteren…..en met dat ze daar zo zit popt het beeld van Nikè in ‘t Louvre op. Een beeld met prachtige vleugels, maar zonder hoofd. ‘Zo zou Nikè eruit gezien kunnen hebben’ denkt de begeleider.
‘Nikè zal haar hoofd echter nooit meer terugkrijgen maar deze vrouw heeft haar hoofd via haar hart weer terug gevonden’.
Een helder denken en fris voelen vertelt de vrouw wat haar een volgende keer te doen staat. Ze is weer vrij.
Klik hier voor een passend aanbod.
Connect op LinkedIn