Angst en controle gaan hand in hand.
Hou je graag de controle over jezelf en je omgeving? Ben je vervolgens bang om die controle te verliezen? Slaat de lichte paniek toe als je denkt dat je geen controle meer hebt?
Angst, schaamte en schuld zijn met elkaar verbonden, zo wordt een negatieve cirkel in stand gehouden die controle voedt.
In de hoop dat iets niet meer gebeurt, kan een mens overmatig in de drang naar controle schieten vanuit het besluit; ‘Dit nooit meer!’ Wist je dat schaamte daar aan ten grondslag kan liggen? Soms kun je je zo schamen voor een bepaald iets dat je er alles aan doet om dat geheim niet naar buiten te laten komen; ‘niemand mag dit te weten komen’. Dit kan een bewuste keuze zijn die je zelf hebt genomen, vaak gebeurt dit onbewust. Zo wordt een geheim, een vervelende ervaring of een overtuiging een steeds groter iets. Het kan je leven dusdanig beïnvloeden dat jouw plezier in het leven minder wordt of zelfs zo klein dat het leven een vorm van overleven is. Eigen schuld, dikke bult…..maar was het wel echt mijn schuld?
Het kan namelijk zo zijn dat je je niet bewust bent van het feit dat de angst om controle te verliezen én de controledrift een uiting zijn van schaamte die dieper zit. Dan is de schaamte als het ware niet van jou, dat de schuld niet die van jou is, maar die van een ander. Maar ja hoor ik je denken, van wie is die schaamte dan wel? Wiens schuld is het dan?
De schaamte en de schuld zijn wellicht afkomstig uit het systeem waar je vandaan komt; schaamte die je ouders met zich meedroegen of misschien je grootouders al. Ga maar eens na wat er gespeeld heeft in jouw familie. Welk geheim speelde of speelt er? Wat mocht de gemeenschap, het dorp, de buurt beslist niet te weten komen? Waar werd geheimzinnig over gedaan? Vanuit systemisch oogpunt is het dus logisch dat jij deze schaamte onbewust hebt opgepikt en ‘uit bent gaan leven’ en zo iets probeert te controleren dat niet te controleren is.
De vraag die je jezelf nu kan stellen is: Wiens schuld was dit? Wiens schaamte draag ik met me mee? Waar schaam ik me zo voor? Gaat het over iets dat van mij is? Van wie is die schaamte eigenlijk echt? En als het niet van mij is, hoe kan ik de schaamte terug geven, zodat ik vanuit vrijheid kan leven in plaats vanuit controle? Want het negeren en controleren heeft al die jaren niet gewerkt….maar de schaamte en angst recht in de ogen aankijken zal zorgen voor inzichten en wellicht een oplossing. Als de schaamte en de angst er mogen zijn, dan kan de controle een beetje de lijnen laten vieren en als de controle de lijnen laat vieren, is er alle ruimte om de schaamte en de angst in de ogen te kijken. Op het moment dat de schaamte en de angst genoeg erkend zijn en de schuld terug is bij wie die hoort komt er ruimte. De controle lost als het ware op en overleven wordt weer leven.
Herkenbaar? Meer te weten komen over hoe jij dit doet? Tijd om jouw angst in de ogen te kijken? Behoefte aan ruimte om te leven? klik dan hier.